Een vrijdagavond in december, het regent en het waait. Het is hooguit vijf graden buiten. Ik wil naar mijn korfbaltraining – daarvoor moet ik van Noord naar Bos en Lommer. Meestal ga ik op de fiets maar ik kies nu voor de Niva. Lekker warm en snel. Het loopt ietsje anders… deze avond krijg ik de eerste echt serieuze panne met de Niva.

 

Hoe snel kan het gaan? Of beter gezegd, hoe langzaam…

Ik ben nog maar nauwelijks op weg of de auto begint raar te doen. Af en toe heeft hij geen power en gaat ‘ie enorm veel toeren maken. Ik kom de Coentunnel nog wel door maar niet op volle kracht en steeds vaker maakt ‘ie idioot veel toeren. Bij Sloterdijk weet ik: dit is echt niet goed. Ik verlaat daar de A10 en wil er gelijk weer terug op om naar huis te gaan. Dat zit er niet meer in; hij rijdt als een slak en op de vluchtstrook naast de oprit bij Westpoort stranden de Niva en ik. Aiiii. Beter hier dan echt op de A10, waar het verkeer veel sneller voorbij raast.

 

Rook, stank… panne met de Niva. En wie bel je dan?

Ondertussen komt er flinke rook onder de motorkap vandaan en is de stank niet te harden. Oh oh oh…. Ruim een jaar heb ik deze mooie auto nu. En nauwelijks problemen, niks waar je echt van schrikt. De kapotte kabel van de motorkap was het meest vervelend tot nu toe maar dat was bij lange na geen major damage. Nu overkomt het me dan toch. Ik bel de ANWB en hoor tot mijn opluchting dat er binnen een half uur een wagen zal zijn die de Niva gaat bergen. Het is een geluk (bij een ongeluk dus) dat ik officieel aan een snelweg sta, want daarom krijg ik voorrang.

 

Hoezee voor de ANWB

Na inderdaad een half uurtje wachten, met paraplu in de koude regen achter de vangrail, komt de verlossende wagen aangereden. Mijn eerdere ervaringen met de ANWB waren zonder uitzondering positief en deze van vanavond kan ik moeiteloos aan het rijtje toevoegen. De zeer vriendelijke, behulpzame monteur verbetert mijn humeur aanzienlijk. Gewoon door zijn vriendelijke woorden, door een aardige opmerking te maken over mijn mooie Lada en door mij volkomen in mijn waarde te laten. Aan de stank leidt hij af dat de koppeling kapot is.

 

Een avontuur van een uur

Terwijl hij de Niva vastzet achterop de wagen mag ik alvast in de cabine gaan zitten. Even later rijden we weg. Hij zet me thuis af en gaat de Niva stallen op het terrein van de ANWB bij Badhoevedorp. Ik plof thuis neer op de bank en realiseer me dat het alles bij elkaar maar een uur geduurd heeft, van het stranden tot weer thuis zijn. De volgende dag zal een ANWB-medewerker mijn auto afleveren bij mijn vaste Lada-garage in Noord, Wolfs Autobedrijf. Gelukkig is die open op zaterdag. Tom Wolfs krijgt de auto al vroeg op zaterdagochtend binnen en stelt vast dat het inderdaad de koppelingsplaat is. Daarnaast blijkt ook het vliegwiel kapot te zijn. Stukjes rondslingerend puin zijn in de startmotor gaan zitten waardoor die niet meer werkt en schoongemaakt moet worden.

 

En toen was het grote wachten begonnen 

Al met al een flinke klus! Het vliegwiel moet uit de Lada-fabriek in Tsjechië vandaan komen en dat laat even op zich wachten. Gelukkig is dit niet een typisch Niva-avontuur. Daar was ik bang voor toen ik ‘m kocht: dat ik dure mankementen zou krijgen omdat het ‘nou eenmaal’ een Lada is. Maar elke auto krijgt vroeg of laat problemen met de koppeling. Mijn onvolprezen garageman en Lada-kenner noemt dit gewoon pech. Dure panne met de Niva. Een prijzig kerstcadeautje. Maar ik rij weer en dat is me heel wat waard.